Nieuws
Mei
Afgelopen weekend stond de altijd mooi Saarschleifen Bike Marathon op het programma. Een perfect georganiseerde, schitterende rit over 103 km met 2400 hoogtemeters. Deze keer zijn we met 5 man, Anton, Erdinger Lex, Mark, Roy en ikzelf, op zaterdag vertrokken met de caravan van de vader van Roy. Eenmaal aangekomen daar hebben we de caravan op het terrein van de organisatie neergezet met de tentjes en daarna de nummers opgehaald. Ook hebben we het laatste gedeelte van het parcours nog even verkend en genoten van het mooie uitzicht over de Saar! Daarna lekker pasta eten en de BBQ aangezet, het was gelukkig nog redelijk mooi weer, maar dat zou wel veranderen in de loop van de nacht.
Na een goede nachtrust, met veel regen, hebben we ontbeten en daarna het startvak in. Om 9.30 werden we losgelaten en ik zat meteen goed voorin. De eerste km zat ik in de eerste groep maar die moest ik snel laten lopen en ik kwam in de tweede groep terecht. Het eerste gedeelte is wat vlakker en het was dan ook fijn om in een groep te rijden. Maar dit had ook nadelen, door de regenval van de nacht ervoor was het parcours erg modderig en had je veel last van opspattend water / modder. We zagen er al snel uit als mijnwerkers.
De benen voelden niet verkeerd aan en het ging lekker. Op de klimmen kon ik redelijk tempo rijden, maar nog altijd niet zo als ik graag zou willen. Heb dit jaar nog niet de power die ik graag zou willen hebben. In de eerste ronde zat een extra lus met een pittige beklimming en een erg mooie afdaling, de Sparkassetrail. Hier was ik iets te enthousiast en maakt ik even contact met de grond, gelukkig niets aan de hand en weer gelijk verder. Onder aan de klim stond Mark en hij liet weten dat ik rond een 40e plaats aan het rijden was, niet verkeerd dus. Tijdens een van de volgende klimmen zag ik Anton even kort, hij zat net achter onze groep maar kon nog net niet aansluiten.
Na een heerlijke vakantie van een weekje op Lanzarote (canarische eilanden) samen met Kristel, lekker genoten te hebben van de zon en mooie omgeving, had ik wat zon meegenomen naar Nederland. Dat was wel te merken afgelopen weekend, wat een heerlijk weertje. Eerst zondag mijn verjaardag gevierd en maandag 2e pinksterdag stond de altijd mooie en pittige Ardennes Trophy op het programma. 90 km en 2400 hoogtemeters op een uitdagend zwaar parcours wat er erg goed en droog bij lag.
Vandaag stond de marathon Les Cimes des Waimes op het programma, een mooie rit over 75 km met bijna 1700 hoogtemeters. Door de regenval van afgelopen dagen verwachtte ik een nat parcours en dat was ook zo, al viel het me enigszins mee achteraf. Anton, Roy en Lex waren er ook bij vandaag en Kristel was er bij voor de foto’s en support.
Ik mocht om 9.15 starten in de tweede groep van 250 renners, ik had me warm aangekleed want het was maar een graadje of 5. De start ging niet echt lekker bij mij, het duurde zeker een uur voordat ik een beetje in mijn ritme kwam. Lex die ik vanaf de start niet bij kon houden haalde ik in want hij was een lens verloren. Het eerste gedeelte was erg leuk en afwisseld met veel korte klimmetjes maar toch ook enkele opstoppingen. Bij de eerste controlepost na 1.5 uur lag ik op P 217. Daarna begon het beter te gaan en kon ik lekker tempo rijden. Ondertussen bleef ik goed eten en drinken onderweg om me klaar te stomen voor het laatste gedeelte van de rit. Rene Wilbers die een kwartier later was gestart haalde me na 2 uur wedstrijd in en ik probeerde even aan te sluiten maar dat duurde niet lang.
Onder het genot van een heerlijk zonnetje waren we met zijn drieen naar Vaals gegaan om daar de leuke tocht te rijden rondom het drielandenpunt. Samen met Anton en Roy stonden we op tijd in het startvak en konden we met de eerste groep vertrekken voor 60 km. Ik heb een keer eerder mee gedaan aan deze wedstrijd en had er goede herinneringen aan omdat ik toen naar een mooie 4e plaats toe reed vanuit het achterveld. Vandaag zou het echter helemaal anders worden. De start ging al niet lekker bij mij, wat ik eigenlijk wel verwacht had. Namelijk de laatste 2 weken voor het werk naar Zwitserland geweest en hier veel gewerkt en de fiets niet aangeraakt. Vrijdag was ik laat terug en zaterdag dus wedsrtijd is niet de ideale voorbereiding.
Bij de eerste klim kon ik nog naar voren rijden met Anton maar die moet ik na een aantal km's al snel laten gaan, zo ook met Roy die een tijdje later voorbij kwam. Ik kon even volgen maar moest al snel meters prijs geven. Vanaf dat moment, ongeveer na een uurtje wedstrijd liep het echt niet, ik kreeg weinig lucht en ik kreeg steken in mijn zij. Hartslag kreeg ik niet meer omhoog en ze kwamen me met bosjes voorbij.