Nieuws

Zo na 3 dagen in het ziekenhuis door te hebben gebracht ben ik gisteren weer naar huis gekomen!

Hieronder een korte beschrijving van de laatste dagen.

Zaterdag lekker in Meijel de ronde verkend en nog gepraat met diverse renners. Ik voelde me goed en had er zin in om zondag te knallen, zeker na de medaille van vorige week. Zaterdagavond hadden zijn we naar de kerstmarkt geweest in Duitsland bij de familie van Kristel en daar lekker gegeten. Op de terugweg voelde ik me al niet helemaal lekker, het eten was op de en of andere manier niet goed gevallen. ’s Nachts rond half 4 begon de ellende, alles werd eruit gebraakt en niet een keer, maar de hele nacht en zondag door. Ik was helemaal leeg en kon niets meer binnen houden. Zelfs een slokje ranja of thee kwam er net zo snel uit als het er in ging! Zondag de hele dag verzorgd door Kristel en fam. Ik bleef maar pijn in de buik hebben en het was niet meer zo dat dat alleen van een buikgriepje was. De pijn zat voornamelijk in de rechteronderbuik en Kristel en haar moeder (allebei in de verpleging) dachten dat het wel eens de blinde darm kon zijn. Dus rond 5 de huisartsenpost gebeld en om 6 konden we terecht. Daar werd ik al snel doorgestuurd naar de Eerste Hulp en een half uur later kon ik daar bloed prikken en was het wachten op de uitslag.

 

Aan de bloedwaardes was te zien dat de blinde darm ontstoken was en hij verwijderd moest worden. Alles werd in werk gesteld en ik werd klaar gemaakt voor de operatie. 20.45 zag ik nog op de klok voordat ik onder volledige narcose werd gebracht en precies een uur later zag ik 21.45 weer op de uitslaapkamer. Ik was gelijk goed bij en had geen last van de narcose, mocht gelijk naar huis bellen en even met Kristel gebeld die al onderweg waren naar het ziekenhuis met de toiletspullen en kleding.

 

Daarna werd ik naar de afdeling gebracht en kon ik lekker slapen. Om 2 uur in de nacht kwam de chirurg die me geopereerd heeft nog even langs en hij vertelde dat de operatie goed was gelukt. De blinde darm was flink ontstoken en het werd tijd dat hij eruit ging, als het langer had geduurd was hij misschien gesprongen en dan ben je verder van huis. Wel was er rondom nog veel pus en rotzooi aanwezig en hiervoor kreeg ik een antibiotica kuur. Deze werd de eerste dagen via het infuus ingebracht en nu de laatste dagen via tabletten. De eerste dagen waren best pijnlijk, de wond voelde ik nog goed en vooral met draaien en overeind komen. Maandag was ik ‘s morgen alweer snel uit bed en heb ik zelf gedoucht. Dinsdag hebben ze bloed geprikt en aan de hand van deze waardes mocht ik op woensdagmorgen dus naar huis.

 

Nu gaat het redelijk, voel de wond wel als ik een beweging maak en met hoesten en niezen. Maar heb geen pijnstillers meer, de pijn is goed te verdragen. Nu is het dus rustig herstellen de eerste 6 weken mag de wond niet zwaar belast worden en mag ik niet zwaar tillen. 30 december moet ik even terug op controle en dan horen we wel wee hoe het verder gaat. Dit seizoen kom ik in ieder geval niet meer in actie tijdens de Bedi Crosscup! Baal er wel een beetje van nu het zo lekker ging in deze competitie en zeker omdat ik nog steeds de aansluiting had met de eerste 3 in het klassement! Maar de gezondheid gaat toch voor alles en daar ben ik me ook goed van bewust.

 

Iedereen hartelijk bedankt voor de smsjes, berichtjes in het gastenboek, mailtjes, telefoontjes, bezoekjes, kaartjes, snoepjes en fruitschalen dat doet een zieke echt goed!! Maar vooral bedankt aan Kristel, Mam en Pap, May en Ton voor de goede zorgen afgelopen dagen!!!

Zondag was het Open Limburgs Kampioenschap en alle renners die minimaal 5 wedstrijden hadden gereden streden mee voor de medailles. In onze categorie waren dat een klein tiental renners met als grootste concurrenten Leon, Mark, Sebas, Rowin en Paul. Ik had vandaag dan maar een doel en dat was een medaille behalen, zonder dat ik me echt druk maakte om de uitslag van de wedstrijd.

 

Ik was niet helemaal fit aan de start, een beginnende verkoudheid voelde ik opkomen. Maar niet getreurd zoals elke week ga ik er vol voor! De start ging erg lekker en ik had ruim kopstart en kon een halve ronde op kop blijven rijden. De ronde was echt prachtig, veel korte klimmen, draaien, moeilijke klim in de losse zand, kortom een zware ronde zonder enige herstelmogelijkheid. Zo'n rondes liggen me erg goed en hier kan ik altijd goed mee overweg.

Na een halve ronde kwamen de eerste renners me voorbij maar die heb ik bewust laten gaan, maar ik moest er helaas iets meer laten gaan dan ik eigenlijk wou. Leon en Mark kwamen voorbij en ik kon helaas niet aanpikken. Ik wam bij Sebas in de groep met erachter Rick van Dijk en Paul Boonen. Sebas zat op kop en reed goed door, na een tijdje nam ik over maar daar was Sebas niet zo blij mee en hij kwam weer over mij heen en trok vol door. Ik kon volgen maar de andere in de groep moesten lossen. Na een tijdje nam ik weer over en toen was het ook gedaan met Sebas, ik reed helemaal alleen op een 6^e plaats in de wedstrijd en op een 3^e plaats in het kampioenschap. Op elke klim werd ik omhoog geschreewd en vooral bij de klim met de losse zand was erg veel publiek. De zandklim kon ik op de eerste 2 rondes na elke keer op rijden en hier maakte ik ook veel tijd goed op mijn voorganger. Helaas verloor ik in de rest van de ronde weer iets en bleef het gat gelijk.

 

Voor me was Mark ver uitgelopen en die zou ik niet meer bij halen, Willem Zwaner erachter zag ik de hele tijd rijden maar ik kreeg het gat niet dicht. Achter me was het nog spannend Paul Boonen langzaam dichterbij maar moest na enkele ronde ook steeds meer toegeven en ik reed dus de rest van de wedstrijd alleen. De mond was de hele wedstrijd ver open en ik heb goed af moeten zien, maar het was de moeite waard. Zo had ik dus na 8 jaar wedstrijden te hebben gereden mijn eerste medaille verdiend. Ik heb er enkele jaren dicht tegen aan gezeten met een 4^e en een 5^e plaats en dit jaar is het gelukkig wel gelukt en daar ben ik erg blij mee!

 

Ik heb echt diep moeten gaan tijdens de wedstrijd, het liep helaas niet zo als ik zelf zou willen want kon wel merken dat ik wat verkouden aan het worden was. Had graag de benen van vorige week gehad maar dat heb je helaas niet. Kon ook merken dat ik niet 100% was, de gemiddelde hartslag lag bijna 10 slagen lager dan vorige week, 168 tov 177 vorige week! Maar ik heb mijn doelstelling gehaald en die medaille is binnen en ben erg tevreden. Hier heb ik jaren hard voor getraind, er veel voor gelaten en ben blij dat het er nu uit is gekomen.

Hartelijk dank voor alle felicitaties na de wedstrijd, maar vooral bedankt aan alle supporters die me de hele wedstrijd vooruit hebben geschreeuwd! Foto’s zijn van Kristel, Frank en Theo Gelissen.

 

Gisteren, zondag 14 december, is William opgenomen in het ziekenhuis in Venlo. Dit in verband met een acute blindedarm ontsteking. Om 18.00 waren we bij de huisartsenpost, en om 21.00 werd hij al geopereerd! De blindedarm was flink ontstoken en moest er direct uit. Omdat er nog enige troep omheen zat, krijgt William nu nog een kuur antibiotica van 5 dagen. Hij zal 3 tot 5 dagen in het ziekenhuis moeten verblijven, afhankelijk van hoe snel hij opknapt.

 

Hierna moet hij ook enige tijd herstellen, wat geschat wordt op een maandje. Dus de wintercompetitie wordt helaas niet afgemaakt. Gelukkig heeft hij vorige week wel zijn medaille binnen gesleept! Als jullie willen kunnen jullie een berichtje achter laten op het gastenboek, dan zal ik zorgen dat hij op de hoogte blijft! Dit was even een kort berichtje van Kristel om jullie op de hoogte te houden!