Zo na 3 dagen in het ziekenhuis door te hebben gebracht ben ik gisteren weer naar huis gekomen!

Hieronder een korte beschrijving van de laatste dagen.
Zaterdag lekker in Meijel de ronde verkend en nog gepraat met diverse renners. Ik voelde me goed en had er zin in om zondag te knallen, zeker na de medaille van vorige week. Zaterdagavond hadden zijn we naar de kerstmarkt geweest in Duitsland bij de familie van Kristel en daar lekker gegeten. Op de terugweg voelde ik me al niet helemaal lekker, het eten was op de en of andere manier niet goed gevallen. ’s Nachts rond half 4 begon de ellende, alles werd eruit gebraakt en niet een keer, maar de hele nacht en zondag door. Ik was helemaal leeg en kon niets meer binnen houden. Zelfs een slokje ranja of thee kwam er net zo snel uit als het er in ging! Zondag de hele dag verzorgd door Kristel en fam. Ik bleef maar pijn in de buik hebben en het was niet meer zo dat dat alleen van een buikgriepje was. De pijn zat voornamelijk in de rechteronderbuik en Kristel en haar moeder (allebei in de verpleging) dachten dat het wel eens de blinde darm kon zijn. Dus rond 5 de huisartsenpost gebeld en om 6 konden we terecht. Daar werd ik al snel doorgestuurd naar de Eerste Hulp en een half uur later kon ik daar bloed prikken en was het wachten op de uitslag.
 
Aan de bloedwaardes was te zien dat de blinde darm ontstoken was en hij verwijderd moest worden. Alles werd in werk gesteld en ik werd klaar gemaakt voor de operatie. 20.45 zag ik nog op de klok voordat ik onder volledige narcose werd gebracht en precies een uur later zag ik 21.45 weer op de uitslaapkamer. Ik was gelijk goed bij en had geen last van de narcose, mocht gelijk naar huis bellen en even met Kristel gebeld die al onderweg waren naar het ziekenhuis met de toiletspullen en kleding.
 
Daarna werd ik naar de afdeling gebracht en kon ik lekker slapen. Om 2 uur in de nacht kwam de chirurg die me geopereerd heeft nog even langs en hij vertelde dat de operatie goed was gelukt. De blinde darm was flink ontstoken en het werd tijd dat hij eruit ging, als het langer had geduurd was hij misschien gesprongen en dan ben je verder van huis. Wel was er rondom nog veel pus en rotzooi aanwezig en hiervoor kreeg ik een antibiotica kuur. Deze werd de eerste dagen via het infuus ingebracht en nu de laatste dagen via tabletten. De eerste dagen waren best pijnlijk, de wond voelde ik nog goed en vooral met draaien en overeind komen. Maandag was ik ‘s morgen alweer snel uit bed en heb ik zelf gedoucht. Dinsdag hebben ze bloed geprikt en aan de hand van deze waardes mocht ik op woensdagmorgen dus naar huis.
 
Nu gaat het redelijk, voel de wond wel als ik een beweging maak en met hoesten en niezen. Maar heb geen pijnstillers meer, de pijn is goed te verdragen. Nu is het dus rustig herstellen de eerste 6 weken mag de wond niet zwaar belast worden en mag ik niet zwaar tillen. 30 december moet ik even terug op controle en dan horen we wel wee hoe het verder gaat. Dit seizoen kom ik in ieder geval niet meer in actie tijdens de Bedi Crosscup! Baal er wel een beetje van nu het zo lekker ging in deze competitie en zeker omdat ik nog steeds de aansluiting had met de eerste 3 in het klassement! Maar de gezondheid gaat toch voor alles en daar ben ik me ook goed van bewust.
 
Iedereen hartelijk bedankt voor de smsjes, berichtjes in het gastenboek, mailtjes, telefoontjes, bezoekjes, kaartjes, snoepjes en fruitschalen dat doet een zieke echt goed!! Maar vooral bedankt aan Kristel, Mam en Pap, May en Ton voor de goede zorgen afgelopen dagen!!!