Afgelopen zondag stond de derde wedstrijd van de RWP Marathoncup op het programma en wel rondom de mooie omgeving van Malmedy. Een erg zware rit van 115 km met 2900 hoogtemeters. Mijn voorbereiding van de laatste marathons was goed en hier had ik gehoopt op een erg goede dag en had er ook erg veelzin in. Maar het plotseling overlijden van mijn oom Mat vorige week, gooide deze voorbereiding overhoop. Zware week gehad daardoor en dat werkte zondag niet positief uit.
Samen met Roy en Anton naar Malmedy gereden met de verzorging van de ouders van Roy. Ik mocht om 9 starten en gelijk lag het tempo hoog op de eerste pittige klim die we gelijk kregen. Ik heb wat behouden gestart want de rit zou nog heel erg lang worden. De eerste 35 km waren erg zwaar, gevolgd door 45 wat rustigere kilometers en de laatste 35 waren weer echt pittig.
Ik kwam de eerste 30 kilometer met Peter Thijssen te rijden, kon hem redelijk volgen en nadat ik een stukje fout was gereden kon ik wel terug komen. Maar na 30 kilometer moest ik toezien hoe hij steeds verder uitliep. Vanaf het begin liep het niet zoals ik zou willen, de klimmen vielen me zwaar en ik kwam niet in een ritme wat ik graag zou willen.
Na 40 km stond de vader van Roy klaar en kreeg zo mijn nieuwe bidons en voeding aangereikt. Dit was wel nodig want de zon scheen de hele dag en het was goed warm weer. Het stuk op de Hoge venen kwam ik uit bij Tijmen Kamphuis, waar ik tijdens de Saarschleifen marathon ook een groot gedeelte mee samen heb gereden. We hebben een flink stuk samen gereden en nog een erg mooie salto gezien van een renner die midden in een modderpoel voorover van zijn fiets ging.
Het middenstuk van de wedstrijd was wat rustiger maar hier had ik het moeilijk, vanaf kilometer 55 was ik de klimmen en de kilometers al af aan het tellen. Iets wat ik normaal pas bij de laatste 10 heb of zo! Maar ik moest door van mezelf want opgegeven daar hou ik niet van. Na 8 kilometer even gestopt bij een post om de bidons te vullen en even wat anders te eten dan repen en gelletjes. Dus wat bananen en sinaasappels
De klimmen in het laatste gedeelte volgden elkaar snel op en sloegen er flink in. De laatste klimmen zat ik elke keer tegen de kramp aan en bij de steilste klim van gem 20% heb ik er gewoon door heen getrapt. Gelukkig kon ik nog alles fietsen en ben ik niet van de fiets af gemoeten om te rekken. Alles ging pijn doen, het klimmen maar ook het dalen, door de pittige afdalingen waar je zo goed op moet letten voor stenen en wortels.
Na het verlossende bord van de laatste klim dacht ik eindelijk naar de finish te bollen maar er kwamen toch nog een paar kleine klimmetjes die ik vervloekt heb de laatste meters. Maar na 6 uur en 51 minuten, 115 km, hoogtemeters, 4500 verbrande calorieen, veel repen gelletjes en bidons bereikte ik helemaal leeg de finish. Alles deed me pijn, en nu 2 dagen later heb ik nog flinke spierpijn, zelfs na een sportmassage!
Ik ben uiteindelijk 110e geworden en had hier echt gehoopt op een betere uitslag, helaas mocht het niet zo zijn, de benen wilde niet mee werken. Anton rolde na bijna 8 uur over de finish en Roy moest helaas na 70 km opgeven omdat hij last kreeg van zijn maag. Het was gelukkig wel een leuk dagje en de route was prachtig in de Ardennen. Vandaag geen foto’s van Kristel ze was een weekendje naar Parijs!
Komende weken moet ik even kijken wat ik ga rijden, volgende week woensdag zeker de streetrace in Baarlo en daarna moet ik even kijken, aangezien ik ook weer een tijdje weg moet voor het werk!
