Op Hemelvaartsdag is altijd traditiegetrouw de marathon Les Cimes des Waimes. Een erg mooie ardennenrit, met veel technische stukken met wortels en passages door beekjes. Deze editie was langer geworden tov voorgaande jaren en er stonden 85 kilometer op het programma met 1750 hoogtemeters en 8 cimes, oftewel klimmen. Zoals altijd met trainingsmaatje Anton naar Waimes vertrokken en daar kwamen we tot de conclusie dat ik in blok B en Anton zelfs in blok D mocht starten. Dus veel inhalen van langzame 85 km renners, renners van de 65 en 45 km want er zat elke keer een tiental minuten tussen de starts.
Ik stond opgesteld samen met Peter Huntjens en Harry Rasing en het was meteen gezellig. Gelijk na het startschot trok Peter vol door en hij wou de startklim als eerste boven komen achter de motor van de organisatie. Dit lukte hem ook en daarna nam ik de kop over en trok de groep op een lint. Al snel reden we met een renner of 8 en ik had goede benen vandaag, net als in Saarschleifen.
Het eerste uur ging ontzettend hard en de groep viel uit elkaar, want drie man waren weg en ik bleef met 2 Belgen samen rijden. De samenwerking was goed en we bleven bij elkaar. Ondertussen kwamen we steeds meer langzame renners tegen en dat maakte het wel lastiger, overal op gekke plaatsen voorbij kost veel extra kracht. Maar het liep erg lekker, de technische stukken waren erg mooi en hier kwam het voordeel van een volgeveerde mountainbike echt naar voren.
Na 35 km even snel de bidon bijgevuld want het was dorstig weer en mijn drinken was helemaal op. Het bleef lekker lopen bij mij en het ging gemakkelijk allemaal, zeker in het middenstuk van de marathon. Vanaf kilometer 45 besloot ik om weg te rijden bij de Belgen op een klim en dit lukte en ik had meteen een gat. Hierna kwam het leukste gedeelte van de rit net voor de beklimming van de skipiste en ik heb de Belgen daarna ook niet meer terug gezien. Erg leuk hier altijd de aanmoedigingen en het publiek wat hier en ook op andere stukken muziek aan het maken is.
Het gedeelte na de skipiste is nog even zwaar en het laatste gedeelte van de marathon is wat vlakker. Hier had ik het geluk dat ik een sterke renner van de eerste groep op pikte en hij hield me dan ook uit de wind terwijl is de technische stukje en de klimmetje deed. Dit scheelde wel wat en ik kon het tempo zo ook hoog houden. Het laatste gedeelte heb ik nog alles uit de kast gehaald, want ik voelde me nog erg sterk. Links en rechts vloog ik nog vele langzamere renners voorbij en kon zo net boven de 4 uur finishen.
Na nog een tijdje nagepraat te hebben met vele bekenden, kwam Anton ook binnen werd alles weer klaar gemaakt om huiswaarts te keren. Thuis stond de uitslag online en had ik een tijd van 4:01:06 gereden wat goed was voor een 43e plaats algemeen en 18e bij de elite op 26 minuten van de winnaar Ramses Bekkenk. Super tevreden weer, zeker omdat ik in de 2e groep moest starten en veel alleen heb gereden en heel veel renners heb ingehaald. Anton was ook tevreden en finishte op een 99e plaats in 4:17 in een veld met bijna 700 finishers. Kortom weer een schitterende marathon onder perfecte omstandigheden. Komende weken geen wedstrijden meer voor mij maar duurtrainingen tot aan mijn vertrek naar Rusland voor het werk. Dit allemaal voor de 211 km van de Salzkammergut Trophy op 16 Juli!
