Afgelopen zondag stond de 2e marathon in de serie van de RWP Marathoncup op het programma. Het is ook de laatste echte marathon die Joschy en ik samen rijden in voorbereiding op de Transalp.

Het parcours was in totaal 105 km met 2600 hoogtemeters. Deze hoogtemeters waren voornamelijk verdeeld over de eerste 25 en de laatste 35 km, de 45 in het midden waren relatief wat makkelijker. De vele technische stukken, lastige beklimmingen en afdalingen maken dit en erg zware rit. De omstandigheden waren goed, lekker temperatuurtje, het zonnetje scheen en een ondergrond die niet als te modderig was, althans voor Ardennen begrippen.
 
 
Van tevoren weer afgesproken met Joschy om samen te rijden. We stonden op een ongeveer 200e plaats met de start en het was dus naar voren knokken de eerste kilometers om de filevorming te voorkomen. Bij de start reden we snel naar voren, na een 5 minuten lag ik op plaats 118. Joschy reed sneller dan mij en ik kon hem op een gegeven moment niet meer zien. Ik had van tevoren mezelf voorgenomen niet te hard te starten. Het eerste uur ging het niet erg lekker en had ik wat moeite om tempo hoog te houden. Ook had ik wat problemen met de fiets, ik kon de hele wedstrijd op de cassette de tandjes 4-5-6 niet gebruiken omdat het body dan oversloeg. Later thuis bleek de naaf niet goed te zijn aangedraaid, dus een domme fout!
 
 
Na 1.5 uur wedstrijd kwam ik samen te zitten met Joschy, hij had zich terug laten zakken om samen te rijden met mij. In eerste instantie vond hij dat erg jammer aangezien hij op een goede positie lag. Vanaf dat moment zijn we samen gaan rijden. Bij mij liep het nog steeds niet helemaal lekker, maar we waren gelukkig wel redelijk aan elkaar gewaagd. Na 2 uur wedstrijd lagen we op een 90 plaats. Vanaf toen begon het lekker te lopen en begonnen we aan een grote inhaalrace. Omdat het laatste gedeelte erg zwaar is hoopten we er nog een hoop in te halen in de laatste uren.
 
 
Na 3.45 uur lagen we op een 66e plaats en we reden in een groep met nog enkele Nederlanders waaronder Joost Cristiaans. Deze waren we al enkele keren tegen gekomen in de rit en het zou niet de laatste keer zijn. Samen met Joschy deden we veel kopwerk en we haalden steeds meer mensen in. We voelden ons allebei goed. Een uurtje later hadden we weer plaatsen gewonnen en reden we rond de 50 plaats met nog veel renners vlak voor ons. De benen voelden bij mij erg goed en lekker aan en de klimmen gingen nog erg makkelijk zonder dat ik er echt diep voor hoefde te gaan.
 
 
Tot aan 95 km liep het allemaal lekker en lagen op ongeveer een 40e plaats. Maar toen kreeg Joschy opeens een mega gigantische hongerklop. Met nog een 4 beklimmingen te gaan had hij erg veel moeite. Hij kon niets meer en moest tijdens de beklimming van de fiets af. De renners die we de laatste uren in hadden gehaald kwamen ons nu voorbij alsof we stil stonden. Zo ook Joost Christiaans. Dat is echt geen leuk gevoel, zeker als je zelf goede benen hebt, maar ja we reden samen dus dan moet je elkaar maar door slepen. Nadat Joschy een flink stuk reep had gegeten begon het weer wat beter te gaan. Maar er waren nog maar enkele km’s te gaan en de plaatsen die we hadden verloren waren echt niet meer terug te winnen.
 
 
Na 5 uur 57 minuten en 28 seconden kwamen we over de finish op een 70e en 71e plaats. Helaas teleurgesteld dat we de laatste 10 km zoveel hadden verloren maar van de andere kant toch positief terug kijkend op hoe goed we aan elkaar gewaagd zijn. De vorm is bij beiden goed en we hebben erg veel zin in de Transalp. Komende week wedstrijd in Oosterbeek waar we weer 2.5 uur samen rijden en daarna nog de Streetrace in Liessel. En dan eindelijk de Transalp……