Op donderdag samen met Anton vertrokken richting Bad Goisern en na een lange reis met veel file kwamen we 's avonds aan in ons hotel. Hotel was netjes en gelegen op 200 meter van de start. Na in checken even naar Italiaan voor bordje pasta, daar troffen we Leander Hamelink, die de 120 ging rijden, samen met Eline en Shirly.
Op vrijdag hebben we samen met Leander een gedeelte van de startklim verkend en nog een ander gedeelte van de ronde. Het weer was goed 's morgens en de vooruitzichten voor zaterdag waren perfect. Anderhalf uurtje hadden we gereden en daarna de startnummers ophalen en buikje nog even vol eten bij de pasta party. Om 21.00 kropen we onder de wol, aangezien de wekker om 3:45 af ging.
Zaterdag 16 juli, al maanden kijken we er naar uit en nu was het dan eindelijk zo ver. Zouden we het felbegeerde Salzkammergut Trophy Survivor T-shirt krijgen, gaan we ons zelf tegen komen en wat voor tijd komen we op uit zijn vragen die we ons zelf vaak hebben gesteld. Na ontbeten te hebben en alles voor de laatste keer gecheckt stonden we iets voor 5:00 in het startvak met 550 andere renners van de A-strecke. 211,3 km en 7049 hm stonden op het programma en vooraf gerekend op zeker 13-14 uurtjes fiets plezier.
Dan naar de wedstrijd, om 5 uur klonk het startschot en de eerste 12 km waren 900 hm klimmen. Met Anton had ik afgesproken om de eerste 5 uurtjes bij elkaar te blijven. De klim was eerst over asfalt en later schotter gevolgd door een loopstukje met veel losse stenen. Na iets meer als een uur waren we boven. Erg apart was het om zo vroeg te starten en heel langzaam de zon te zien opkomen. De temperatuur was aangenaam, maar ik had de eerste uren nog wel windjack aan zeker in de afdelingen. Echter de temperatuur liep op tot ruim boven de 25 graden 's middags.
Na de eerste afdaling volgde de tweede klim van 300 hm en ook hier reden we grotendeels samen. Ik was in de afdalingen iets sneller en Anton op het vlakke en bergop, maar dit vulde elkaar goed aan. Mooi vooruitzicht voor de Cape Epic 2012.
Zo reed ik met Anton verder en we bleven goed bij elkaar. Onderweg goed blijven eten en drinken is bij zo'n wedstrijd enorm van belang en samen denk je daar beter aan als alleen.
Na de klim kwam de leukste afdaling van de dag met veel stenen en steile stukken, die ik compleet fietsend omlaag ben gereden. Af en toe voetje aan de grond maar gewoon weer door, echt mountainbiken is dit. Na de erg leuke afdaling naar Weißenbach volgden 25 relatief vlakke kilometers langs de Halstatter See. Gelukkig zat ik niet alleen en kon ik met een Oostenrijker samen rijden. In dit gedeelte van de rit heb ik goed gegeten en gedronken om aan het zwaarste gedeelte van de rit te beginnen. Na 150 km begon de beklimming van de Salzberg, 500 hm over 3.5 km met stukken van 34%!!!
Na deze klim volgde een korte afdaling en dan volgde al snel de klim naar de Roßalm, waar het hoogste punt van de rit lag net over de 1500 meter. Deze klim liep echt niet bij mij, kreeg de hartslag niet omhoog en zat bijna tegen de kramp aan. Moest de inspanning van de klim op de Salzberg waarschijnlijk bekopen. Gelukkig geen echte kramp gehad en wel door kunnen blijven fietsen. Na deze klim zat dan ook het ergste gedeelte erop en kwam de finish langzaam in zicht.
De afdaling omlaag ging lekker snel over schotterwegen en daarna werd er vanaf de Gossausee begonnen aan de laatste echte klim van bijna 500 hm. Hier kwam ik gelukkig wat beter in mijn ritme en kon weer beetje tempo rijden. De top lag op 185 km en daarna was het veelal naar beneden met nog enkele korte klimmen. Dit gedeelte trok nog erg lang door voor mijn gevoel en was ook blij dat we met een groepje reden. Enkele km voor het eind begon er nog een vol te sprinten, maar dat mocht hij van mij.
Na een heerlijke douche en wat gegeten te hebben, zijn we terug gegaan naar de feest tent en hebben ons Survivor T-shirt opgehaald. Daarna met Leander en Rudy Vos (5e overall) een heerlijk ijsje gegeten en toen zat het erop. Nog een nachtje in hotel doorgebracht en op zondag de terugreis .
Kortom een super weekend in alle opzichten. Het weer was perfect voor te fietsen en te genieten van de prachtige omgeving daar. De wedstrijd was super geregeld, organisatie is top! Parcours is uitdagend en zeker de moeite waard. Maar bovenal was het weer een gezellig marathonweekendje en weer een marathon minder op de To Do lijst ;) Verder iedereen bedankt voor alle aanmoedigingen en felicitaties die iedereen tijdens of na de wedstrijd heeft gestuurd. Foto's volgen nog van Sportograf!
