Na een goede trainingsweek na Les Cimes de Waimes stond op 2e pinksterdag de marathon Ardennes Trophy op het programma. Een leuke marathon over 100 km en 2650 hm, waar deze keer de wortels en de droge ondergrond in waren geruild voor stenen en modder.
Samen met Anton naar La Reid vertrokken en eenmaal aangekomen lagen de hagelstenen nog in de berm van de weg, er waren dus flinke buien geweest 's nachts. De temperatuur daarentegen was erg hoog, heel veel drinken om al het verloren vocht aan te vullen was de opdracht. Om 9.40 mocht ik starten, nog even snel een foto gemaakt door Lex die bij me in het vak stond, Anton startte een blok later. Deze keer was het gelukkig beter door komen de eerste kilometers. Het hoopte wel een beetje op, maar gelukkig was het niet stilstaan.
Ik kon mijn tempo gelijk goed vinden, maar het begon al snel warm te worden, zeker de klimmen vol in de zon. Het parcours lag er vandaag wat modderig bij door de regenval in de nacht ervoor. Echter alles was nog te fietsen en het maakte het alleen een stukje technischer. Dit lag me wel en ik kon goed uit de voeten op het parcours. De korte af en toe steile klimmen liepen lekker en het was weer genieten op de fiets, ondanks het afzien op deze zware marathon! De eerste 20 kilometer gingen in een uurtje en het tempo zat er lekker in.
Bij de eerste pauzeplaats snel wat gedronken en wat bananen gegeten en gelijk weer door. De temperatuur was ondertussen wat omhoog gegaan tot boven de 30 graden en dit was ook wel te merken. Ik was elke keer blij als er wat stukken schaduw waren om niet vol in de zon te rijden.
Na een kilometer of 65 kon de keuze 75 of 100 km gemaakt worden, die was voor mij niet moeilijk en ik sloeg af voor de 100 km. De benen voelden nog redelijk goed en met goed blijven eten en drinken moest deze afstand geen probleem worden. Na een vlakker stuk op de weg ging ik een afdaling in en ik voelde dat ik vol op een steen kwam en de band liep gelijk leeg, een scherpe steen had zich door het loopvlak geboord. ik probeerde dit gat met de Notubes latex te dichten maar dat lukte niet, het gat was te groot. Dus binnenbandje erin leggen. Ik was enkele meters terug gelopen naar wat verkeersregelaars op daar te wisselen. Tot mijn verbazing zag ik dat ik dat ik geen CO2 patronen bij me had in mijn zadeltasje en ook geen pompje, alleen een houder voor de CO2 patronen. Gelukkig hadden de verkeersregelaars er een pomp staan en kon ik die gebruiken. Na een kleine 10 minuten kon ik weer verder opnieuw de afdaling in.
Maar het duurde niet lang, een kilometer, of ik hoorde de band weer leeg lopen. Helaas had ik maar 1 binnenband bij dus was het einde oefening voor mij na 73 kilometer. Ik had ondertussen een stuk gelopen tot ik bij een weg uitkwam en hier heb ik de organisatie gebeld. Deze waren zeer netjes binnen 15 minuten ter plaatse om me op te halen met de fiets om me naar de start / finish locatie te brengen. Helaas een DNF achter mijn naam, die wel een beetje voorkomen had kunnen worden door genoeg reserve materiaal mee te nemen onderweg. Beetje eigen schuld dus.... Les voor de volgende keer. Dit was trouwens mijn eerste DNF tijdens een marathon in 11 jaar!
Komende weken staat er wat meer korter werk op het programma, met onder andere Streetrace Baarlo op 25 juni en nationale wedstrijden in Sittard en Landgraaf! 